Polska: 24 tysiące sklepów z ubraniami z drugiej ręki. Europa: 120 tysięcy firm odzieżowych ubrań. Świat: 4 miliony par rąk szyje ubrania w Bangladeszu.

Trzy artystki zapraszają publiczność do gigantycznego europejskiego lumpeksu pełnego fantazji z drugiej ręki i zużytych marzeń o przyszłości. W kolażu improwizacji i sieci widocznych i niewidzialnych połączeń tancerki badają relacje między tym, co odległe, globalne i tym, co osobiste. Prowadzą performatywne śledztwo w sprawie przyszłości Europy. Ile kosztuje wspólne działanie? W jaki sposób partner stał się przeszkodą? Kiedy wartości zmieniły się w obsesje? To również spektakl o pracy artystów tańca – jej materialności i cenie. Artystki wzywają publiczność do tablicy, pytają o relację między tancerzem i widzem, działającym podmiotem i obserwatorem. To spektakl o nieprzewidzianych konsekwencjach wspólnej pracy, kolektywnego działania, w którym to, co miało dawać poczucie bezpieczeństwa – okazuje się kolejną formą opresji, a to, co miało straszyć – śmieszy